Αν επρόκειτο για τη μόνη Οδύσσεια προτεινόμενου έργου κατά την πρώτη διετία της περιφερειακής αρχής Βορείου Αιγαίου που αναζητούνται τα ίχνη του, δεν θα ετίθετο θέμα, παρά τη συμβολική διάσταση της πρότασης φιλοτέχνησης και τοποθέτησης μιας προτομής.
Μα, αντιτείνουν κάποιοι, το αποτύπωμα ενός αιρετού προσώπου στο δημόσιο βίο είναι το έργο του. Ή θα ισχυριστούν κάποιοι άλλοι ότι τον αείμνηστο πρώτο αιρετό νομάρχη του νησιού, Γεώργιο Καλουτά, τιμήσαμε με την ονοματοδοσία του συνεδριακού κέντρου στον Κάμπο.
Η πρόταση της προτομής και τοποθέτησης της στο νέο διοικητήριο του Φραγκομαχαλά, όπως κατατέθηκε από εμένα προ ενός έτους, ενσαρκώνει την τιμή και την ανάδειξη μιας φιλοσοφίας που σπανίζει σήμερα στην αυτοδιοικητική ζωή μας. Ο Γιώργος Καλουτάς οραματίστηκε και ξεκίνησε να κάνει πράξη τη στέγαση των διάσπαρτων ως τότε νομαρχιακών υπηρεσιών σε ενιαίο ιδιόκτητο κέντρο, επομένως την εξοικονόμηση πόρων από τη σπατάλη δημοσίου χρήματος. Η προτομή του στο συγκεκριμένο σημείο θα αναδεικνύει διαχρονικά το συμβολισμό σεβασμού στο δημόσιο χρήμα και της οργανωμένης λειτουργίας των αυτοδιοικητικών υπηρεσιών από έναν αληθινό οραματιστή και μπροστάρη.
Η διαχείριση και αυτής της εγκεκριμένης πρότασης από την περιφερειακή αρχή είναι έκτοτε τραγική και ίσως σκόπιμα μονίμως αναβλητική. Ένα χρόνο μετά, όχι απλώς δεν έχει προχωρήσει το παραμικρό σε επίπεδο διαδικασιών αλλά τεχνηέντως επιχειρείται να παραπεμφθεί στις καλένδες με τη λογική της σαλαμοποίησης. Θα τιμηθεί η μνήμη του με αγώνα δρόμου και αργότερα βλέπουμε…
Η παραπομπή της πρότασης στις καλένδες, όπως φάνηκε καθαρά από την πρόσφατη συνέντευξη Τύπου, αποδίδει ευθύνες για ολιγωρία ή ανεπάρκεια. Αν το δει βέβαια ιστορικά κανείς θα αποδώσει στους εμπνευστές της τουλάχιστον συνέπεια. Εδώ δεν δίστασαν να σταυρώσουν εν ζωή τον Γιώργο Καλουτά. Στην υστεροφημία του θα κολλούσαν;
